φιξάκι

Με βεβαιότητα η ψυχή μου έχει τη φύση γάτας. Παραμένει ανεξάρτητη από εμένα, συχνά με χειρίζεται, με κάνει ο,τι θέλει, έχει δική της προσωπικότητα. Ψυχή δε λέω το φωτεινό καντηλάκι μέσα μου, αυτό δε ξέρω τι είναι, ίσως παρά μόνο η ουσία της ύπαρξης μας. Ψυχή λέω όσα γίνονται στο κεφάλι, όσα λειτουργούν κι έχουν έναν ή πολλούς χαρακτήρες. Αυτού του είδους η ψυχή, κρύβεται στο κεφάλι. Η ουσία του είναι μας, το καντηλάκι μας, αυτό που είμαστε χωρίς λόγια ή σχετικισμούς, νομίζω βρίσκεται στην καρδιά μας.  Ίσως μετά από αυτή την επεξήγηση μπορώ να γυρίσω στο θέμα μας. Το θέμα μου δηλαδή. Το θέμα μου είναι πως η βασική ιδιοσυγκρασία της ψυχής μου, παραμένει γατίσια. Δηλαδή με έχει κοινώς γραμμένη. Θέλει απλά να την ταϊσω. Τι τρώνε οι ψυχές; Πολλά πράγματα. Το τζανκ της ψυχής είναι μάλλον το να θρέφεις τους φόβους σου. Ίσως τελικά δε μιλάω για την ψυχή, αλλά για το μυαλό. Όμως όταν λέω τη λέξη μυαλό σκέφτομαι όλα τα πράγματα που μπορώ να κάνω, να σκεφτώ, να λύσω να φαντασθώ. Όταν λέω ψ