σημειώσεις 1318 / μεθοδευμένη αισιοδοξία και κακό χιούμορ

Έχω-δεν έχω κοιμηθεί έξι ώρες, δεν έχω εγκέφαλο, στομάχι, αλλά έχω ένα μπιμπίκι που έχει στρατοπαιδεύσει μεταξύ των οφρύων σαν άλλη Ινδή νύφη. 
Επίσης ξύπνησα την πρώτη μέρα της ημερολογιακής Άνοιξης για να με κεράσουν αυτή την χαρούμενη μουντίλα, αλλά τι τα θές. 
Κι εγώ αν ήμουν οι εποχές τέτοιες αναρχίες θα έκανα. Έφτασε η εποχή που κόβω τα κρέατα και τα ξύδια και λοιπά τοξικά, αλλά δε περνάει έτσι απλά το γκόστινγκ και άλλα κακόβουλα, και δυστυχώς μαζί με τα πιτόγυρα δε κόβονται κι οι μαλακίες. 
Αλλά καθώς διάβαζα τα νέα με τον πρωινό καφέ πέτυχα άρθρο που λέει πως με το λιώσιμο των πάγων θα επανέλθουν ιοί και βακτήρια εξαφανισμένα αιώνες από την ανθρωπότητα και μάλλον θα πεθάνουμε όλοι. 
Οπότε πως να μην είμαι αισιόδοξη που σήμερα καλούμαι να αντιμετωπίσω μόνο τα άφτερεφεκτς της αϋπνίας και τη Σέρκα που χοροπήδαγε πάνω μου απ τις οκτώμιση; Εντάξει και που στραβοκατάπια μια μπουκιά από την πρωινή μου ψωμούγκα με βήγκαν σπρεντ, με όλα αυτά, αλλά σιγά εδώ πνίγομαι με το σάλιο μου καμιά φορά. 
Για το μπιμπίκι και το γκόστινγκ δεν ανησυχώ πολύ γιατί μπορώ επιτέλους να ντυθώ ινδή, ειδικά τώρα που έκλεισε το Τριώδιο άρα δε θα είμαι επίκαιρη και φαντάσματα είχαμε ούτως ή άλλως οπότε το σκέφτομαι σαν πάρτι που φέρνουμε κι από ένα φίλο. 
Ευτυχώς που δε πάω σε πάρτι. 
Τώρα μένει να ανησυχώ μόνο για το πότε να βγάλω το πάπλωμα και να βάλω κουβέρτα να μην παθαίνω εμμηνόπαυση μες τον ύπνο απ' το ζέστη-κρύο. Α και να πάω να δουλέψω, να φανώ άξιος άντρας του σπιτικού μας. 
Δυσκολεύομαι λίγο με την ταχυκαρδία από τον δεύτερο καφέ μέσα σε μισή ώρα αλλά πιστεύω το ταβοράκι βοηθάει. 
Τέλος μπάνισα έναν πολύ ωραίο γιατρό στο Γεννηματάς, και σκέφτομαι πως ακόμα κι αν τελικά με πάνε στα επείγοντα μπορεί και να περάσω πιο καλά απ' όσο περίμενα. Ορίστε έγινα και αισιόδοξη. 

[έργο της Christina Troufa]