σημειώσεις 26218 / (αστρο)λογικοί φίλοι

"Ήλιος στους Ιχθείς, ας καταστραφούμε."
Ήταν το πρώτο μήνυμα του Γιάννη.
Το τελευταίο ήταν πως ερωτεύτηκε μια κατσαρόλα με σπανακόρυζο που έκανε,
η οποία "δεν έχει φύλο ούτε ερωτικές προτιμήσεις ούτε δεύτερες σκέψεις"
κι έτσι με έκανε και μένα να γλυκοκοιτάξω τη σακούλα με τα φασολάκια που πρέπει να καθαρίσω.
Θα ήθελα να εννοώ το "δε με νοιάζει" αλλά είμαι ο τύπος που όλα τον νοιάζουν και πιο πολύ απ όσο πρέπει, έτσι μου λένε οι άλλοι έστω αν και δε ξέρω αν υπάρχει κανόνας για το πόσο θα έπρεπε να μας νοιάζει κάτι ή όχι.
Γιατί με την ίδια λογική δε θα έπρεπε να με νοιάζει εμένα που ξέρω να κάνω πολύ ωραία τα φασολάκια γιατί έχω χίλια προβλήματα και κάθε μέρα άλλο ένα.
Μπορεί όντως να φταίει ο ήλιος στους Ιχθείς. Μπορεί να φταίει που είμαστε και μαλάκες.
Πάντως εγώ δε κρίνω το να μας νοιάζουν μαλακίες.
Ο,τι πάει στραβά δε πάει πάντα στραβά για κάποιο τρομερό λόγο, μάλλον δεν είμαστε πολύ τυχερά παιδιά. Άλλοι γκρινιάζουμε παραπάνω κι άλλοι λιγότερο.
Και στις δυό περιπτώσεις είμαστε καταπληκτικοί στο να το βουλώνουμε.
Σε ένα δίκαιο κόσμο θα ήμασταν αδίστακτοι και λίγο χειρότερα τέρατα απ' όσο είμαστε, και θα αποδίδαμε τα δίκαια και θα μιλάγαμε και θα θέταμε όρια.
Στον κόσμο όμως που ζούμε μένουμε πολίτικλι κορέκτ κι αποδίδουμε το χάος στην ευγενική μας ανασφάλεια.
Μα ίσως δε πειράζει γιατί γίναμε και καλά παιδιά να μας χαίρεται η γιαγιά μας. Και ξέρουμε να κάνουμε και σπανακόρυζα και φασολάκια.
Και παίρνουμε και πτυχία και χαίρονται όλοι εκτός από εμάς, γιατί εμείς θα ήμασταν χαρούμενοι αν μας αγαπούσανε λίγο παραπάνω, μπας και μπορούσαμε εμείς να αγαπάμε πίσω.
Για την ώρα μας σώζει το λευκό κρασί και το χοντρό αλάτι.
Τα μεγαλεπίβολα σχέδια και τα περίεργα όνειρα μας. Μπορεί η Φορούλα να είχε δίκιο, και να μην έχουμε πολλά fucks να δώσουμε στη ζωή, να ναι μετρημένα.
Και μια μέρα να γίνουμε οι τύποι που θα λένε με ύφος "not a single fuck was given". Σήμερα δεν είναι αυτή η μέρα. Ας μαστουρώσουμε με χλωρίνη και τσελεμεντέ.