-σιγή ιχθύος / 187

-σιγή ιχθύος-

Μου αρέσει η ησυχιά
Στο σπίτι μου 
σπάνια έχει πολλή
Πάντα κάποιος μιλάει
Στο κεφαλόσκαλο ή
Κάποιος πλένει ένα μπαλκόνι
Ή χορεύει στο από πάνω
Διαμέρισμα
Κι έτσι η μόνη ησυχία
Που μένει
Είναι αυτή που κατοικεί
Μέσα στο κεφάλι μας
Αυτή που έρχεται και
Κουνάει την λευκή κουρτίνα
Με ένα ελαφρύ αεράκι
Είναι αυτή που κρύβεται
Στα γκρίζα σύννεφα
Που ευλόγησαν τον
Καλοκαιρινό ουρανό μας
Η ησυχία μου είναι
η σιωπή
Στα πρώτα πέντε λεπτά
Μόλις ξυπνήσω
Που δε θέλω ακόμα να πιστέψω
Πως ο ύπνος τελείωσε
Και πως πρέπει να φανώ
Χρήσιμη
Αλλά πως;
Θέλω να είμαστε
Δίπλες στο νερό
Σε στάσιμες λίμνες
Σε σκοτεινά δάση
Θέλω να αφουγκράζεσαι
Την σιωπή μας
Που μιλάει για
Ένα ακίνητο είναι
Για δυό πόδια
Χωμένα στο χώμα
Για μια καρδιά που
Σταμάτησε
Για δυό μάτια που
Κλείσανε
Βλέποντας δυό άλλα
Κλειστά
Θέλω μήτε πουλιά
Μήτε παιδιά
Να ξυπνήσουν τα
Κάστρα από πάγο
Θέλω κανείς να μην
Αγγίξει την αύρα από πέτρα
Κανείς να μη ρωτήσει
Ποιοί είμαστε
Και τι κάνουμε
Θέλω μονάχα αυτό
Το αεράκι
Να χαιδεύει τα κουφά μας
Αυτιά
Όπως εσύ εμένα
Κι εγώ εσένα
Μέχρι να κλείσουμε πάλι
Τα μάτια μας
Για άλλα πέντε λεπτά
Ως τον επόμενο ύπνο μας
Που πάλι θα γίνουμε
Ψάρια που κολυμπούν
Σε μαύρα νερά