μια φορά με ένα φίλο μου καταλήξαμε πως δεν είμαστε σούπερ ήρωες κι ας ξενυχτάμε γιατί κάνει καλό, αλλά πως να το κάνουμε, δε προσέχουμε το γκοθαμ σιτι και κυρίως δεν έχουμε και τόσα γκάτζετς, και άσε που το δικό μας ξενύχτι δεν βοηθάει και σε πολλά, αλλά μας κατευνάζει τα νεύρα μας άρα μάλλον βοηθάει εν είδει συλλογικότητας
στα άνω ιλίσια, στις τέσσερις πολυκατοικίες γύρω από τη δική μου δεν υπάρχει άλλο φως αναμμένο και η κάτω πόρτα έχει κλειδωθεί από τις δέκα
θα ήθελα να έχω αποφασίσει πως δε θα κοιμηθώ καθόλου, πως θα πάω σερί στην επόμενη μέρα αλλά δεν ξέρω αν έχω τόσα τέρατα να νικήσω σήμερα ή απλά την επιμονή μου στη φαντασία
όπως και τη μόνιμη αναβλητικότητα καψουρεμένη με την αδιαφορία σε όσα οι άλλοι θεωρούν σημαντικά
είναι η τελευταία φορά που γράφω αυτό το κείμενο θα διαγραφεί πριν δει το φως της μέρας, κι είναι κι αυτό πιο δίκαιο, πιο σωστό, είναι καλύτερα να μη λέμε την αλήθεια, μα να την κρατάμε κάπου κρυμμένη, για όσα όλα είναι πολύ φανερά
παίρνω την αλήθεια στο σπίτι, και περιμένω να ξημερώσει, σχεδόν, κι ώσπου να γίνει αυτό, την ξεδιπλώνω, πάνω σε χαρτούρες, σε καναπέδες, σε σαχλά δακρυάκια που κυλάνε χωρίς σαφές αίτιο, αλλά να, ορίστε, ξεδιπλώνω την πραγματικότητα
την ξαπλώνω δίπλα μου, κάνουμε έρωτα είναι πολύ όμορφη
χύνει ένα ποτάμι αλήθειας
κι εγώ το καταπίνω, μέχρι την τελευταία σταγόνα
τώρα η αλήθεια αυτή μου ανήκει θα γίνει νερό στο σώμα μου, θα γεμίσει τις αρτηρίες και το στομάχι μου και όλα μου τα έντερα, αλλά θα είναι δική μου
και δε θα την μάθει άλλος κανείς, δε θα μάθει, δε θα μάθει, δε θα μάθει επιλεκτική μυστικοπάθεια, επιλεκτική εξομολόγηση λεμε τις γαμημένες αλήθειες μας μέσα σε δυόμιση ώρες, και τι καταλάβαμε; πηγαμε να δούμε τη λάθος ταινια, πιάσαμε λάθος σενάριο και μετά ήρθε η κανονικοποίηση να θυμίσει πως κάθε συμπεριφορά από τη στιγμή που δεν είναι προσβλητική σε άμεσο βαθμό δεν είναι μεμπτή
να πάει να γαμηθεί η κανονικοποίηση και η κάθε συμπεριφορά θα περιφέρομαι μόνη μου μέχρι να ξημερώσει μέχρι να σβήσει και το δικό μου φως, να πεσω σαν νεκρή στο κρεβάτι μου, αδιάφορη ξανα
αχ γλυκειά αδιαφορία, κάνε με ένα ψυχρό βεραμάν σε λευκό τοίχο, κάνε με νοσοκομείο, κάνε με αμίλητη σα το νερό, κάνε με ένα βυθό να μην ακούω να μη βλέπω και να μη ξέρω

εύχεσαι επικίνδυνα πράγματα παιδι μου εύχομαι να μη χρειαζόταν να ευχηθώ τίποτα ποτέ εύχομαι μόνο, να πας να γαμηθείς άκου με σε παρακαλώ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άνω Ιλίσια - Χρόνια δυό

Γράμματα στη Ζ (σχεδόν Αντίο)

Η ιστορία των αυγών του δράκου (μέρος πρώτο) / KLIK magazine