γράμματα στη Ζ (σημείωμα 1)

Αγαπητή Ζ,
σου γράφω σε αυτό το χαρτάκι που έχει μέσα η Καρέλια η Χρυσή η Κασετίνα, δεν έχω ούτε πολύ χώρο ούτε πολύ χρόνο. Θα εκμεταλλευτώ ο,τι έχω για να σου πω πως πρέπει να αναπνέεις πιο αργά. Γιατί μπορεί να γνωρίσεις κάποιον και να τρέχεις να προλάβεις την αναπνοή σου, να μη σου πέσει καμιά κουβέντα κάτω, να μη μάθει κανείς πως αγχώνεσαι όταν σε κοιτούν σα να ξέρουν, και τελικά ξεχνάς πως η στιγμή συμβαίνει.
Έτσι, θα σε συμβούλευα, να παίρνεις μια βαθεία εισπνοή, και να απαντάς, αφού έχεις κοιτάξει τον άλλο στα μάτια, εαν έστω είσαι απόλυτα σίγουρη πως αξίζει την προσοχή σου.
Θέλω να σου πω και κάτι ακόμα, τίποτα δεν είναι κατά λάθος Ζ. Η ζωή έχει μια απίστευτη ειρωνεία στο πως πλέκει τα κεφάλαια της, κι εσύ ο ταπεινός αναγνώστης, δε θα μάθεις ποτέ τι έγινε, αν δεν διαβάσεις ολόκληρο το βιβλίο. Απόψε, αφού έκανα το τελευταίο Καρέλια, σου γράφω, με απόλυτη βεβαιότητα, πως σε αυτό το παιχνίδι, είμαστε μόνο για να παίξουμε.
Το χαρτάκι τελειώνει.
Να αναπνέεις αργά.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άνω Ιλίσια - Χρόνια δυό

Εικόνα
Σχεδόν σα σήμερα το 2016, μετακόμισα στα Άνω Ιλίσια. Παρόλο που γνώρισα κι άλλους ανθρώπους διαμένοντες στην ιδιαίτερη γειτονιά μου, η αλήθεια είναι πως ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει που πέφτουν τα Άνω Ιλίσια, και η αλήθεια είναι πως κι εγώ δεν ήξερα, παρόλο που αυτό είναι το οικογενειακό διαμέρισμα, χρόνια νοικιασμένο σε ηλικιωμένο ζευγάρι που το ρήμαξε. Φλέρταρα με την ιδέα της μετοίκησης εδώ από το καλοκαίρι του 2015, όμως χρειάστηκε ένας επιπλέον χρόνος, ένας ιστορικός χωρισμός, ένα όργανο λιγότερο και πληθώρα συγκυριών για να βρεθώ εδώ. Εδώ που δε το ξέρει κανείς. Στα Άνω Ιλίσια, ο πληθυσμός μας αποτελείται κυρίως από συνταξιούχους και φοιτητές. Οι πρώτοι κάνουν συχνά περισσότερη φασαρία από τα φρεσκαδάκια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η γειτονιά μου έχει την αύρα χωριού. Γύρω από μια πλατεϊτσα που συχνά συγκεντρώνονται οι ηλικιωμένοι μας, καθεδρεύουν 8-10 πολυκατοικίες, στη βάση των οποίων βρίσκονται, ο φούρνος της κυρίας Μαρίνας, με τη βιτρίνα με τις πάστες και τα σοκολατάκια,
Διαβάστε περισσότερα

Γράμματα στη Ζ (σχεδόν Αντίο)

Αγαπημένη μου Ζ, πάει καιρός που έχω να εμφανιστώ, σου έγραψα μόνο σκόρπια σημειώματα, τα βράδια που δε μπορούσα να κοιμηθώ. Σημειώματα χωρίς ροή, συχνά, χωρίς θεματική πρόταση, πόσο μάλλον κατακλείδα.  Ίσως καλύτερα, μιας και γνωρίζεις πως υπήρξε μια μακρά περίοδος πρότασης κατακλείδας. Ένας πραγματικός Κατακλεισμός. Ζ, έφυγα. Όπως έφυγες κι εσύ. Σε περίμενα όλο το καλοκαίρι, μα δε γύρισες το Σεπτέμβρη. Έμπαινα κάθε Τετάρτη στο σπίτι σου. Πότιζα τη Γιούκα σου και το γεράνι. Έφτιαχνα καφέ στην καφετιέρα σου. Τον έπινα στη δική σου πλευρά του μπαλκονιού. Έκανα ένα τσιγάρο, από το πακέτο που κρύβεις μέσα στην άδεια γλάστρα. Μετά έπλενα το φλιτζάνι, καθάριζα την καφετιέρα, άδειαζα το τασάκι, έβαζα τα πάντα στη θέση τους, έκλεινα τα παράθυρα κι έφευγα. Αντίθετα από την είσοδο στο σπίτι σου, στην έξοδο, δε μύριζα πια μπαχαρικά και λιβάνι. Μύριζα το μαλακτικό στο φθαρμένο μπλουζάκι που κράτησα από κάποιο αγόρι, μύριζα λιγάκι τη σκόνη που ξεκουράζεται πάνω στα βιβλία σου. Αλλά δε μύριζα πια
Διαβάστε περισσότερα

Η ιστορία των αυγών του δράκου (μέρος πρώτο) / KLIK magazine

Εικόνα
Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στο klik.gr στις 21 Φεβρουαρίου 2016 Μια σειρά από τρομερούς πόνους και πρήξιμο στην κοιλιακή χώρα, παρέα με δυσεντερίες και αεροφαγίες, με έκαναν να ανησυχήσω πραγματικά για την υγεία μου. Καθώς όμως ήμουν μόλις εικοσιτριών  ετών, θεώρησα πως όλο αυτό οφείλεται σε κακή διατροφή ή κάποια τρομερή διατροφική αλλεργία. Ο καιρός περνούσε και οι κολικοί έδιναν κι έπαιρναν. Ένα χρόνο μετά τον πρώτο κολικό, έγινε το αδιανόητο. Έχοντας φάει συνηθισμένα πράγματα για βράδυ, ξύπνησα μές τον ύπνο μου ουρλιάζοντας σαν γουρούνα σε οίστρο, και ήμουν έτοιμη να πάρω τη μάνα (η μάνα και ειδικότερα η ελληνίδα μάνα, αποτελεί τον προσωπικό σούπερμαν κάθε ελληνικού κοράσιου) και να την σηκώσω με τις μπιτζάμες να με τρέχει στο Ιατρικό κέντρο για άμεση εισαγωγή σε οποιοδήποτε χειρουργείο, υπέρηχο, γαστροσκόπιση ή ο,τι τέλος πάντων έπρεπε να κάνω για να γλιτώσω από το χάος μου. Λόγω του ότι είχα ασχοληθεί με την αρωματοθεραπεία, τα αιθέρια έλαια της μέντας και του μάραθου
Διαβάστε περισσότερα